სახელმწიფო არის ადამიანის უფლებების მთავარი მცველი და სწორედ მას აქვს უფლებამოსილება, მიიღოს აუცილებელი ზომები თქვენი უფლებების დასაცავად.
სიტუაცია, რომელიც იწვევს ადამიანის უფლებების დარღვევას, შეიძლება წარმოიშვას შემდეგ შემთხვევებში:
სახელმწიფოს მხრიდან დარღვევა
ადამიანის უფლებები შეიძლება დაარღვიონ იმ ადამიანებმა, რომლებიც მუშაობენ სახელმწიფოსთვის. შესაბამისად, მათი ქცევა ჩაითვლება სახელმწიფოს ქცევად. ესენი შეიძლება იყვნენ: სამთავრობო და მუნიციპალური დაწესებულებების თანამშრომლები, პოლიციელები, პროკურორები, მოსამართლეები და ა.შ.
მაგალითი თქვენი უფლება დაირღვა, თუ მოსამართლემ სასამართლო პროცესზე მხოლოდ მეორე მხარეს მისცა არგუმენტებისა და მტკიცებულებების წარდგენის უფლება, მაშინ როდესაც კანონი ითვალისწინებს თანასწორობის პრინციპის დაცვას. ამ შემთხვევაში, სახელმწიფომ პირდაპირ დაარღვია თქვენი უფლებები, რადგან სასამართლო (და მოსამართლე) სახელმწიფო სისტემის ნაწილია.
სახელმწიფოს მიერ დაცვა
ამ შემთხვევაში პრობლემა შეიძლება წარმოიშვას თქვენსა და კერძო პირს შორის, სადაც სახელმწიფო უნდა ჩარეულიყო თქვენს დასაცავად, მაგრამ მან ეს უგულებელყო. ანუ, სახელმწიფო არ გიცავდათ მაშინ, როცა მას ამის ვალდებულება ჰქონდა.
მაგალითი თუ ქუჩაში თავს დაგესხნენ, სახელმწიფო პასუხისმგებელია ამ დანაშაულის გამოძიებასა და პასუხისმგებელი პირის დასჯაზე, შესაბამისი სამართალდამცავი ორგანოების საშუალებით. მნიშვნელოვანია განვასხვაოთ, რომ თავდამსხმელის ქცევა არის სისხლის სამართლის და არა ადამიანის უფლებების დარღვევა. თუ პოლიცია სათანადოდ არ გამოიძიებს ამ დანაშაულს, ეს უკვე ჩაითვლება ადამიანის უფლებების დარღვევად.
მნიშვნელოვანია ნებისმიერი უარყოფითი ქმედება ან ინციდენტი, რომელიც მოიცავს საზოგადოების სხვა წევრს, აუცილებლად არ გამოიწვევს ადამიანის უფლებების დარღვევას. სახელმწიფო არ არის ვალდებული ჩაერიოს ყველა ასეთ სიტუაციაში.
მაგალითი შეიძლება შეურაცხყოთ ან შეგაწუხოთ მეზობლის უხეშობამ ან მათ არ შეასრულონ თქვენი მოთხოვნა მშვიდად მოქცევასთან დაკავშირებით. ასეთ შემთხვევაში სახელმწიფო, ჩვეულებრივ, არ ჩაერევა და ეს არ გამოიწვევს ადამიანის უფლებების დარღვევას.